Það var ég sem skrifaði þorparagreinarnar forðum, og um það vissu aðeins ein persóna í ritstjórn og svo ritstjóri og ábyrgðarmaður Austurlands. Ég man þetta vel, Það var gaman að skrifa og ekki síður að taka þátt í umræðum og karpi um það sem Þorparinn drap á. Þar lét ég nefnilega ekki mitt eftir liggja og var oft fúll út í Þorparann.
Året 2023 er over. Kanskje det bare var enda et år som gikk inn i tiden?
Einar M Albertsson - Vestfirðingurinn sem varð Siglfirðingur í húð og hár - á 100 ára afmæli í sumar. Hann kom til Siglufjarðar tvítugur að aldri til að ljúka þriggja mánaða iðnskólanámi - mánuðirnir urðu öll ævin. Það eru kannski ekki margir eftir sem muna Einar og Dúddu - en þó, og þessi frásögn bætir ef til vill eitthvað úr skák.
I oppveksten var min far bare en far, en snill, men også streng far. Det var når jeg begynte å grave i papirene, brevene og dokumentene, han etterlot seg at jeg ble kjent med mannen, personen, som var min far.
Mange bokstaver uttales noenlunde likt på norsk og islandsk, men det finnes også store forskjeller
Det begynner i slutten av året 1986. Fraktskipet Suðurland laster tønner i Dale i Dalsfjord.En tønna som ikke hadde blitt godt nok sikret ramlet av skipet. Det er den tønna historien om den siste tønna handler om.
Saga síðustu tunnunnar byrjar í árslok 1986. Flutningaskipið Suðurland lestar síldartunnur í Dale Í Dalsfirði á vesturströnd Noregs. Það eru margar tunnur sem eiga að fara um borð og til Íslands. Tunnum er staflað hátt og lágt.
Það er löng hefð fyrir tunnusmíði í Sunnfjord. Bændur smíðuðu tunnur heima á bæjunum þangað til tunnuverksmiðjur tóku við þeirri starfsemi.
Ute langs kysten er det en lang tradisjon for fiske og ikke minst etter sild. Dale Tønnefabrikk A/S starta opp i 1915, plassert i Dale innerst i Dalsfjorden.
Det var høy sjø men ikke verre enn det at de skulle spise sammen julemiddagen. Plutselig fikk skipet et voldsomt slag som førte til at det begynte å få slagside. Det gikk fort og det ble ikke tid til å få på seg andre klær.